ERNiCu-7 ลวดเชื่อมนิกเกิลที่ไม่เหมือนกันสำหรับ GMAW

เคมีทั่วไป

คุณสมบัติทางกลทั่วไป

การเชื่อมอาร์กโลหะด้วยแก๊ส (GMAW) ซึ่งบางครั้งเรียกว่าโลหะเฉื่อยโลหะ (MIG) และก๊าซกัมมันตภาพรังสีของโลหะ (MAG) เป็นกระบวนการเชื่อมที่อาร์กไฟฟ้าก่อตัวระหว่างอิเล็กโทรดลวด MIG ที่ใช้แล้วทิ้งกับโลหะของชิ้นงาน ซึ่งทำให้โลหะของชิ้นงานร้อนขึ้น ทำให้เกิดการหลอมรวม (หลอมรวมเข้าด้วยกัน)พร้อมกับอิเล็กโทรดลวด ก๊าซป้องกันจะป้อนผ่านปืนเชื่อม ซึ่งป้องกันกระบวนการจากการปนเปื้อนในชั้นบรรยากาศ
กระบวนการนี้สามารถกึ่งอัตโนมัติหรืออัตโนมัติแรงดันไฟฟ้าคงที่ แหล่งพลังงานกระแสตรงมักใช้กับ GMAW แต่ระบบกระแสคงที่และกระแสสลับสามารถใช้ได้มีสี่วิธีหลักในการถ่ายโอนโลหะใน GMAW เรียกว่า globular, short-circuiting, spray และ pulsed-spray ซึ่งแต่ละวิธีมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันและข้อดีและข้อจำกัดที่สอดคล้องกัน
เดิมทีพัฒนาขึ้นในปี 1940 สำหรับการเชื่อมอะลูมิเนียมและวัสดุอื่นๆ ที่ไม่ใช่เหล็ก ในไม่ช้า GMAW ก็ถูกนำไปใช้กับเหล็กกล้า เนื่องจากให้เวลาในการเชื่อมที่เร็วขึ้นเมื่อเทียบกับกระบวนการเชื่อมอื่นๆต้นทุนของก๊าซเฉื่อยจำกัดการใช้ในเหล็กจนกระทั่งหลายปีต่อมา เมื่อการใช้ก๊าซกึ่งเฉื่อยเช่นคาร์บอนไดออกไซด์กลายเป็นเรื่องปกติการพัฒนาเพิ่มเติมในช่วงทศวรรษที่ 1950 และ 1960 ทำให้กระบวนการนี้มีความเก่งกาจมากขึ้น และด้วยเหตุนี้ กระบวนการนี้จึงกลายเป็นกระบวนการทางอุตสาหกรรมที่มีการใช้งานสูงทุกวันนี้ GMAW เป็นกระบวนการเชื่อมในอุตสาหกรรมที่ใช้กันทั่วไปมากที่สุด เนื่องจากมีความอเนกประสงค์ ความเร็ว และความสะดวกในการปรับกระบวนการให้เข้ากับระบบอัตโนมัติของหุ่นยนต์ต่างจากกระบวนการเชื่อมที่ไม่ใช้ก๊าซป้องกัน เช่น การเชื่อมอาร์กโลหะที่มีฉนวน มักไม่ค่อยใช้ภายนอกอาคารหรือในพื้นที่อื่นที่มีอากาศเคลื่อนที่กระบวนการที่เกี่ยวข้อง การเชื่อมอาร์กแบบฟลักซ์คอร์ มักไม่ใช้ก๊าซป้องกัน แต่ใช้ลวดอิเล็กโทรดที่กลวงและเติมฟลักซ์แทน